Pierwotnie kościół nosił wezwanie św. Marcina. Należy do najstarszych wiejskich świątyń w regionie. Pierwsze wzmianki o kościele parafialnym pod wezwaniem św. Marcina w Solnikach pojawiły się między 1220 a 1223 r. Kościół wzniesiono na wzgórzu, na terenie o starej, słowiańskiej tradycji osadniczej. W pobliżu już w VIII wieku funkcjonował gród, który został w XIII stuleciu opuszczony wskutek przeniesienia ośrodka władzy do Kożuchowa. Pierwotny, późnoromański kościół składał się tylko z prostokątnego prezbiterium, do którego prawdopodobnie jeszcze w XIII wieku dobudowano tej samej szerokości nawę. Rozbudowa kościoła podyktowana była zapewne wielkością parafii, która w 1295 r. swoim zasięgiem obejmowała 10 wsi. Patronat nad parafią sprawowała kolegiata głogowska (do 1810 r.) oraz książę głogowski. Obecna bryła kościoła pochodzi z przełomu XV i XVI stulecia. W tym czasie od północy do korpusu nawowego dobudowano kaplicę pw. św. Anny, a do prezbiterium zakrystię. Od zachodu natomiast dostawiono wzmocnioną skarpami wieżę. Prezbiterium i nawa otrzymały sklepienia sieciowe. Cmentarz przykościelny otoczony został kamiennym murem. W połowie XVI w. świątynię przejęli luteranie, którzy sprawowali nabożeństwa do połowy następnego stulecia. W XVIII wieku kościół otynkowano, do elewacji południowej dobudowano kruchtę, a w murze przykościelnym wystawiono bramkę. W XIX stuleciu wymieniono więźbę dachową i pokrycie dachu, który otrzymał kolorową, ułożoną w geometryczne wzory dachówkę. Po 1945 r. doszło do zmiany wezwania kościoła, którego patronką została św. Anna Samotrzecia. Obecne wyposażenie kościoła pochodzi głównie z czasów baroku. We wnętrzach i elewacji zewnętrznej zachowało się kilkanaście płyt nagrobnych z XVI-XIX wieku, upamiętniających właścicieli miejscowego majątku ziemskiego – rodziny von Braun, Dobschütz i Gleim.
Źródło: Andrzejewski T., Szlaki kulturowe w Gminie Kożuchów, Kożuchów 2012, s. 37.